czwartek, 30 czerwca 2016

Podsumowanie czerwca

Okej, siadam do napisania posta, do którego jestem kompletnie nieprzygotowana mentalnie. To już nawet nie chodzi o to, że nie wiem o jakich wydarzeniach z tego miesiąca mam wam napisać w pierwszej kolejności, tylko mam wrażenie, jakby czerwiec trwał dwa tygodnie, bo miałam go podzielony na jakby dwa etapy. W połowie, czyli 13 i 17 dnia czerwca, zdawałam pierwszą kwalifikacje egzaminu zawodowego, może nie wiązało się to z jakimś ogromnym nawałem pracy, bo prawdę mówiąc pomimo swoich wielki obietnic tylko otworzyłam zeszyt z pierwszej klasy i stwierdziłam, że jestem w czarnej dupie (co prawda z teorii miałam najlepszy wynik w klasie, ale na praktyce byłam tak zamotana w akcji, że miałam ochotę walnąć głową w stół, a na wyniki tej części muszę czekać do sierpnia). Okres przed tymi dniami był dla mnie bardziej przedłużeniem maja. Gdyby nie odwiedziny przyjaciółki to pewnie zapomniałabym nawet o własnych urodzinach gdzieś na samiutkim początku czerwca. Potem to już kompletny czas wolny, który bezgranicznie wykorzystałam na czytanie książek. Nawet przez chwilę nie przyszło do głowy, że posty same się nie napiszą i dlatego też zostałam dobrnęłam do tak astronomicznego wyniku dziesięciu przeczytanych książek miesięcznie, a na półmetku roku mam ich już 50 i wciąż do mnie nie dociera, że to już, że mam 19 lat i we wrześniu zaczynam klasę maturalną. Kiedy do cholery ten czas minął?

 Książka miesiąca:



Przeczytane: 10

Chamberlain Diane Dar Morza 7/10
Flanagan John Płonący Most 9/10
Jamiołkowski Marcin Okup Krwi 7/10
Jamiołkowski Marcin Order 8/10
Jamiołkowski Marcin Bezsenni 7/10
Liu Ken Królowie Dary 10/10
Johansen Erika Królowa Tearlingu 8/10
Alender Katie Złe dziewczyny nie umierają 7/10
Gerritsen Tess Skalpel 9/10
Gerritsen Tess Grzesznik 8/10

Plany czytelnicze na lipiec:

Gerritsen Tess Sobowtór
Link Charlotte Ciernista Róża
tylko te, żeby nie zapeszać, bo mam ostatnio ogromną fazę na Gerritsen i pewnie zaraz po przeczytaniu Sobowtóra polecę do biblioteki po kolejne części. :)

Najgorsza książka: Jamiołkowski Marcin Okup Krwi
    
Tymczasem na blogu:

Wyświetleń: 33 226
Opublikowanych komentarzy: 1863
Obserwatorów: 120
Polubień fanpage'a: 50


Najpopularniejszy post: Lois Lowry Dawca


A jak wam minął miesiąc? :)

środa, 29 czerwca 2016

Wakacyjne plany czytelnicze - bookhaul #1

Jakieś półtorej tygodnie temu na moim instagramie pojawił się ogromny stosik książek, które zamierzam przeczytać tego lata. Jestem jednak w stu procentach pewna, że nie wszyscy z was tam zaglądają lub po prostu nie posiadają instagrama, więc chciałabym oficjalnie przedstawić wam pozycje, z którymi spędzę te wakacje. Czasu będę miała na pewno mniej niż w poprzednich latach, ponieważ w lipcu zgłosiłam się na wolontariat do biblioteki, w której wcześniej odbywałam praktyki, a w sierpniu idę na staż do agencji reklamowej, ale założyłam sobie, że przez najbliższe dwa miesiące muszę przeczytać i zrecenzować jak najwięcej książek. We wrześniu rozpoczynam klasę maturalną i chciałabym jak najlepiej przygotować się do egzaminu dojrzałości i drugiej kwalifikacji zawodowej, dlatego na pewno będę czytać dużo mniej niż przez ostatnie dziesięć miesięcy i mam tylko nadzieję, że uda mi się regularnie prowadzić bloga.
Przedstawiony stos na pewnie ulegał zmianie, bo będę często chodzić do biblioteki, oddawać i wypożyczać nowe książki, też pewnie jakieś kupię i dostanę do recenzji od wydawnictw, dlatego myślę, że zrobię z tego taką małą wakacyjną serię i następne stosiki również będę wam tutaj pokazywać.
No i w końcu to na co wszyscy czekać: oto gwiazdy posta. :)


Czytaliście którąś z tych książek? Jak wam się podobała? A może wy również podzielicie się ze mną swoimi wakacyjnymi planami? :)

niedziela, 26 czerwca 2016

"Królowie Dary" Kena Liu - recenzja książki

Autor: Liu Ken
Przekład: Brodzik Agnieszka
Tytuł polski: Królowie Dary
Tytuł oryginalny: The Grace of Kings
Seria: Pod Sztandarem Dzikiego Kwiatu #1
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Wydanie polskie: 2016
Wydanie oryginalne: 2016
Ilość stron: 585
Cena okładkowa: 44,90 zł
Moja ocena: 10/10

Oto misterna, wielowątkowa, wielopoziomowa opowieść przepełniona duchem Orientu, którą pokochał cały fantastyczny świat. Powalająca historia o walce z tyranią, mechanizmach politycznych, braterstwie i rywalizacji zdolnej obrócić wniwecz wszystko co cenne.

Cwany i czarujący hulaka Kuni Garu oraz stanowczy i nieustraszony Mata Zyndu zdają się zupełnymi przeciwieństwami. Mimo to, gdy niezależnie od siebie występują przeciwko cesarzowi, szybko nawiązuje się między nimi przyjaźń. Łączy ich upór w dążeniu do celu i walka ze wspólnym wrogiem. Po obaleniu władzy ich drogi rozchodzą się w dramatycznych okolicznościach. Dzielą ich wizje co do kierunku, w którym powinien zmierzyć świat, oraz... pojęcie sprawiedliwości.

opis wydawcy

Królowie Dary to kolejna książka, z której ocenieniem mam nie lada problem. Moje uczucia podobne są do tych z poprzedniej recenzji - nie istnieją słowa, które godne będą opisania kunsztu tej powieści. Przede wszystkim nie wiem, jak opowiedzieć wam o historii, która najpierw niesamowicie urzekła moje serce, po czym bez mrugnięcia okiem kilkukrotnie je złamała, by na koniec zostawić z ogromem przemyśleń na przeróżne tematy takie, jak przyjaźń, małżeństwo, władza czy opinia ludu. Napisanie tego tekstu przyjdzie mi z ogromnym trudem, a jednak spróbuję przedstawić wam, dlaczego warto przeczytać Królów Dary.

Po pierwsze od dawna nie czytałam tak dokładnie, misternie oraz realistycznie skonstruowanej powieści fantastycznej. Ken Liu nie stworzył jedynie opowieści, a całkowicie nowe, wspaniałe uniwersum, którego historie przedstawił nam na kartach tej książki. Fabuła obejmuje kilka dobrych lat z dziejów Wysp Dary - niegdyś siedem osobnych, skłóconych królestw teraz złączonych pod rządami jednego z nich, Xany. Obserwujemy wydarzenia z wielu różnych punktów widzenia, dlatego dokładnie znamy motyw każdej postaci, co z kolei sprawia, że w świecie przedstawionym nie ma wyraźnej granicy pomiędzy tym co dobre, a co złe. Dodatkowo, wedle przysłowia historia kołem się toczy, wydarzenia zapętlają się oraz posiadają mnóstwo punktów kulminacyjnych. Wyczułam w nich wyraźne nawiązania do historii nie tylko Orientu, ale również całego świata - okupacja, walka o niepodległość, rebelie, podziały, przesądy, mitologiczne wierzenia i bogowie wtrącający się w ludzkie życie. Wszystko to stanowi mieszankę niesamowitą i choć momentami czytało się topornie, treść wszystko rekompensowała.

Bardzo zżyłam się z głównymi bohaterami. Od samego początku zapałałam do nich sympatią i niesamowicie bolało mnie serce, kiedy patrzyłam na popełniane przez nich błędy, ale wbrew pozorom działało to na ich korzyść. Dzięki temu wydawali się postaciami z krwi i kości, a nie ludzikami wyciętymi z papieru. Zapamiętam ich lepiej, bo mimo, że ich lubiłam, mogłam krytykować niektóre zachowania. Wydawały się niezbyt moralne, ale w świetle tamtych wydarzeń niezmiernie realistyczne - panowała wojna, a więc na porządku dziennym były romanse, zdrady i tym podobne. Jedynie nie jestem w stanie wybaczyć Macie tego, jak zachował się wobec Kuniego po odzyskaniu władzy nad Darą oraz tego, że okazał się jedynie bezwzględnym tyranem bez serca i rozumu.

Jak wspomniałam wcześniej - Królów Dary czyta się czasami bardzo ciężko, ale to tylko ze względu na fakt, że autor chciał w bardzo dokładny sposób przekazać nam, jak wygląda życie w jego świecie. Udało mu się to idealnie, a przy czytaniu niektórych fragmentów po prostu nie mogłam się powstrzymać, żeby nie przeczytać ich na głos, bo świetnie sprawdziłyby się nawet, jako wiersz.

Przepraszam, że ta recenzja jest tak nieskładna, ale kiedy myślę o tej książce ciśnie mi się na usta tylko prośba o to, żebyście przeczytali powieść Kena Liu, bo jest niesamowita. Autor stworzył ją z pełnym rozmachem i ja nawet nie chcę słyszeć, że ktoś miałby zrobić z tego film czy serial, bo jest w niej zbyt wiele ważnych elementów, żeby miały zostać pominięte czy zmienione. Już teraz jest to jedna z moich ulubionych książek i nie mogę się doczekać, co takiego zostanie nam zaserwowane w kolejnych częściach. 


Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję Wydawnictwu Sine Qua Non

.fanpage instagram twitter lubimy czytać

czwartek, 23 czerwca 2016

"Dawca" Lois Lowry - recenzja książki

Autor: Lowry Lois
Przekład: Szymczak Piotr
Tytuł polski: Dawca
Tytuł oryginalny: The Giver
Seria: Dawca #1
Wydawnictwo: Galeria Książki
Wydanie polskie: 2014
Wydanie oryginalne: 1993
Ilość stron: 293
Cena okładkowa: 34,90 zł
Moja ocena: 10/10

W społeczności, w której żyje Jonasz, wszystko jest idealne. Specjalnie dobrane kobiety rodzą dzieci, które trafią potem do odpowiednich jednostek zwanych komórkami rodzinnymi. Każdy ma przypisanych rodziców i pracę. Nikomu nawet nie przyjdzie do głowy, by zadawać pytania. Wszyscy są posłuszni. Nie ma konfliktów, nierówności, rozwodów, bezrobocia, niesprawiedliwości... ani możliwości wyboru.

Wszyscy są tacy sami.

Z wyjątkiem Jonasza.

Podczas ceremonii dwunastolatków dzieci z dumą przyjmują przydzielone im życiowe role. Ale dla Jonasza wybrano coś specjalnego. Ma rozpocząć szkolenie u tajemniczego starca zwanego Dawcą. Jonasz stopniowo uczy się, że moc tkwi w uczuciach. Ale kiedy jego własna siła zostaje wystawiona na próbę - kiedy musi uratować kogoś, kogo kocha - może nie być gotowy. Czy jest za wcześnie? Czy za późno?


opis z okładki


Już w momencie zabierania się za recenzję tej książki wiedziałam, że będzie mi szła jak krew z nosa, a błahe słowa, których tutaj użyję, nie oddadzą jej kunsztu. Lois Lowry stworzyła niesamowitą, chwytającą za serce historię o tym, że nie da się stworzyć społeczeństwa idealnego oraz jak ważne w naszym życiu są rzeczy, których normalnie nie zauważamy. Otworzyła mi oczy na wiele spraw, które wcześniej przechodziły mi obojętnie obok nosa. Zrobiła to w iście mistrzowski sposób. Spisała ją na niecałych trzystu stronach, które czyta się w mgnieniu oka, ale w świecie przedstawionym zostaje się na zawsze.

Historia pozornie jest schematyczna - nastolatek zupełnie inny od reszty swoich rówieśników, któremu powierzono niezwykle ważne zadanie oraz władza, która całkowicie podporządkowała sobie mieszkańców. Spójrzmy jednak na datę wydania tej książki i odpowiedzmy sobie szczerzę na to, jakiego gatunku jest. Dawca nie jest kolejną, złudnie podobną do innych dystopią, tylko jakby pomieszaniem wszystkich gatunków z końcówką "-topia" - dystopii, utopii i antyutopii. Przedstawia próbę stworzenia społeczeństwa idealnego, w którym nie ma różnic, konfliktów, wojen, a przede wszystkim każdy jest równy. W tym celu rząd starannie kontroluje każdy moment ludzkiego życia od narodzenia aż do Zwolnienia. Wszystkie decyzje od błahych po ważne podejmowane są w imieniu obywatela. Najsłabsze osobniki są wydalane ze społeczeństwa. Zastanawiacie się pewnie: czy taki obraz świat jest możliwy? Czy da się do tego stopnia podporządkować sobie człowieka, że dobrowolnie pozwoli sobą sterować? Wcześniej pokazał mi to George Orwell, a teraz również Lois Lowry i ja się z nimi zgadzam. To dwie kontrastujące ze sobą wizje. W jednej panuje chaos i anarchia, a w drugiej spokój i dobrobyt, ale obie są przerażające do szpiku kości, bo niesamowicie wiarygodne. Jedna z nich już się ziściła w postaci komunizmu, a druga możliwe, że kiedyś nadejdzie.

Jonasz wychowywał się w tym systemie i jest mu całkowicie posłuszny, ale momentami  - nie bezpodstawnie - czuje się całkowicie inny od swoich przyjaciół. Czasami zdarza mu się widzieć coś, co przebija się przez szarą maskę codzienności jego osiedla. Lada dzień nadejdzie najważniejsza ceremonia w jego życiu. Niebawem skończy dwanaście lat i dostanie przydział pracy, którą ma wykonywać przez resztę swojego życia. Sam nie jest pewien, co powinien robić, dlatego obawia się, że rząd dokona złego wyboru. Niespodziewanie trafia na naukę do tajemniczego Dawcy, u którego chłopaka odkryje prawdę, która niesamowicie go odmieni i popchnie do rzeczy, których wcześniej by się nie podjął. Stał się odważny, empatyczny i skłony do ryzyka. Niesamowicie mi zaimponował.

Przeczytałam ją w ekspresowo szybkim tempie, nie zważając na to, że rozpoczęłam o szóstej rano, w między czasie dojeżdżając do szkoły, rozmawiając ze znajomymi i słuchają nauczycieli, skończyłam około godziny dwunastej. Nawet jeśli to książka sprzed ponad dwudziestu lat wcale się tego nie odczuwa. Napisana jest bardzo prostym i zrozumiałym językiem. Z powodzeniem mogłaby uchodzić za książkę wydaną ledwie wczoraj.

Nie wiem, czy nie napisałam za dużo o samej książce, a za mało o mojej opinii, ale chyba nie znam słów, które mogłyby opisać te uczucia. Nie wiem, czy jestem godna oceniania tej książki. Jestem w stanie powiedzieć tylko, żebyście ją przeczytali, bo to kolejna książka, którą według mnie powinien znać każdy człowiek nie ważne, jaki ma gust literacki. Jeśli dobrze się wczyta to poza kolejnym pokazaniem, jak ważna jest wolna wola, powinno się odnaleźć o wiele więcej.


czwartek, 16 czerwca 2016

"Christine" Stephena Kinga - recenzja książki

Autor: King Stephen
Przekład: Arkadiusz Nakoniecznik
Tytuł polski: Christine
Tytuł oryginalny: Christine
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Wydanie polskie: 2008
Wydanie oryginalne: 1983
Ilość stron: 648
Cena okładkowa: 39,00 zł
Moja ocena: 8/10

To była miłość od pierwszego wejrzenia. Siedemnastoletni Arnie Cunningham zobaczył Christine i zdecydował, że musi ona należeć do niego. Zafascynowany, nie słuchał ostrzeżeń najlepszego przyjaciela ani swojej dziewczyny, która go w końcu opuściła, pokonana przez rywalkę. Rodzice, nauczyciele i wrogowie Arniego przekonali się, co znaczy stanąć na drodze mściwej i bezlitosnej Christine. Bo Christine to nie kobieta. To siejący zło i śmierć Plymouth fury rocznik 1985, samochód widmo.


opis z lubimy czytać


Christine to jedna z kilku najbardziej znanych i podziwianych powieści Stephena Kinga, dlatego bardzo cieszę się, że w końcu ją przeczytałam oraz zgadzam się całkowicie z jej popularnością. Nie byłam od razu w stanie powiedzieć, co o niej sądzę. Musiałam najpierw wszystko dokładnie przemyśleć i zastanowić się nad postępowaniem bohaterów.

Początek książki może zniechęcić do siebie mało wytrzymałych osobników, dlatego nie bardzo polecam rozpoczynanie nią przygody z autorem. Obserwujemy tylko, z punktu widzenia najlepszego przyjaciela, powolne zmiany zachodzące w życiu Arniego wywołane pojawieniem się Christine. Chłopak z cichego, posłusznego i niezbyt urodziwego ucznia zaczyna stawać się niesamowicie pewnym siebie, walecznym i przystojnym mężczyzną całkowicie opanowanym manią na punkcie swojego samochodu. Pozwala na zniszczenie wszystkich najważniejszych więzi. Jego rodzice są tym przerażeni i cały czas starają się za wszelką cenę odzyskać swoje dziecko. Podobnie jest z Dennisem i dziewczyną Arniego, Leigh, ale oni są jakby bardziej świadomi tego, co się z nim dzieje oraz jaki jest najlepszy i jedyny sposób na przywrócenie wszystkiego do stanu sprzed ery Christine. Akcja zaczyna się rozkręcać mniej więcej od połowy książki, kiedy stary plymouth pokazuje w pełni swoje prawdziwe oblicze.

Już wcześniej wspomniałam, że Arnie to postać bardzo dynamiczna, ale choć piszę tę recenzję dobre dwa tygodnie po przeczytaniu książki wciąż nie jestem w stanie powiedzieć, czy to dobrze. Z jednej strony oba jego wcielenia bardzo mnie irytowały, ale zakończenie w jakiś niezrozumiały sposób każe mi mu współczuć. Te uczucia bardziej powinny być przeznaczone dla Dennisa i Leigh, którzy najbardziej cierpieli z powodu wydarzeń rozgrywających się na kartach Christine. Nawet nie państwu Cunningham, którzy mam wrażenie zachowywali by się dokładnie tak samo, gdyby ich syn kupił normalny samochód tylko tej dwójce, bo gdyby nie cała ta historia oni - mam nadzieję - byliby szczęśliwi, razem.

Im dalej zagłębiałam się w twórczość Stephena Kinga tym jestem coraz bardziej zachwycona tym, w jak dobitny sposób autor potrafi przekazać czytelnikom wady ludzkości. Niby jego książki pozornie nie wnoszą nic nowego do życia czytelnika i mają tylko straszyć, ale jak dobrze się przyjrzeć i przeanalizować to można w nich znaleźć wiele naprawdę wartościowych nauk. Wcześniej z materializmem w jego wydaniu miałam do czynienia przy okazji Sklepiku z Marzeniami, a teraz mam kolejną równie niesamowitą, choć może trochę wyolbrzymioną, wersję tej światowej plagi.


poniedziałek, 13 czerwca 2016

"Złoty Kompas" Philipa Pullmana - minirecenzja książki

Autor: Pullman Philip
Przekład: Wojtczak Ewa
Tytuł polski: Złoty Kompas
Tytuł oryginalny: Northern Lights
Seria: Mroczne Materie #1
Wydawnictwo: Albatros
Wydanie polskie: 2007
Wydanie oryginalne: 1995
Ilość stron: 448
Cena okładkowa: -
Moja ocena: 7/10

W pewnym dziwnym świecie, w którym w powietrzu wiruje Pył, żyje osierocona przez rodziców dziewczynka imieniem Lyra. Kiedy jej przyjaciel Roger zostaje porwany, Lyra wyrusza na poszukiwania, które zawiodą ją na daleką Północ. Na lodowcu mieszkają pancerne niedźwiedzie, po mroźnym niebie latają czarownice, a piękna kobieta przeprowadza straszne eksperymenty. Lyra musi przejść do innego świat widocznego za zorzą północną.


opis wydawcy

Pamiętam, że kiedyś oglądałam urywki filmu nakręconego na podstawie tej książki i bardzo mi się one podobały, dlatego cały czas planowałam jej przeczytanie, ale zawsze mi było mi z nią nie po drodze. Udało mi się to dzięki maratonowi, który został przeprowadzony przez Olę i Kaję podczas długiego majowego weekendu. Przeczytałam wtedy tylko dwie z czterech książek, ponieważ Złoty Kompas zajął mi najwięcej czasu. Sądziłam się, że niesamowicie się wciągnę i uda mi się połknąć tę powieść w jeden dzień, ale trochę się pomyliłam. Czytałam ją trzy dni z tego względu, że może powinnam się przyznać - znowu się zawiodłam. Jestem na nią już po prostu za stara. Czytając nie czułam się ani uczestnikiem wydarzeń ani nawet ich postronnym obserwatorem, tylko jakbym co jakiś czas niechętnie spoglądała, czy na pewno nie wydarzy się coś ciekawego. Jak dla mnie wszystko zaczęło się zbyt wielkim bum i dalej autor nie umiał tego pociągnąć. Napięcie opadło, a fabuła toczyła się dalej swoim nudnym tonem. Nie pomogło miejsce wydarzeń, które z chęcią bym odwiedziła i niedźwiedzie polarne, które uwielbiam. Jednak największym minusem był wiek bohaterki, ponieważ strasznie irytowała mnie niedojrzałość i dziecinność jej opisów, wypowiedzi oraz postępowania. Nie było to na pewno coś, czego się spodziewałam. Lyra miała być wyjątkowym, inteligentnym i wrażliwym dzieckiem, ale była zwyczajna i nijaka. Wszystko, co doprowadziło ją do odkrycia zagadki zdarzyło się całkowicie przypadkowo. Postępowania i motywów jej opiekunów tym bardziej nie jestem w stanie zrozumieć. Myślałam, że trafię na opowieść wszechczasów, która odmieni moje życie, ale kolejna książka niewarta uwagi. Nie zamierzam tracić czasu na kolejne tomy.

Recenzje pisałam po dłuższych przemyśleniach, dlatego ocena jest tak wysoka.


piątek, 10 czerwca 2016

"Folwark Zwierzęcy" George'a Orwella - minirecenzja książki.

Autor: Orwell George
Przekład: Zborski Bartłomiej
Tytuł polski: Folwark Zwierzęcy
Tytuł oryginalny: Animal Farm
Wydawnictwo: Muza
Wydanie polskie: 2000
Wydanie oryginalne: (?)
Ilość stron: 225
Cena okładkowa: -
Moja ocena: 8/10


Byłam niesamowicie zachwycona przerażającą wizją totalitarnego państwa stworzoną przez Orwella w Roku 1984, ale im bardziej zagłębiam się w jego twórczość tym coraz mniej mi się ona podoba. Brak tchu odpuściłam nim zdążył mnie wynudzić na śmierć. Na szczęście Folwark Zwierzęcy jest jeszcze książką, którą byłam w stanie skończyć i stwierdzić, że nawet mi się podobało. Niestety jednak nie wniosła ona niczego w znaną mi wizję komunizmu. Chyba zwyczajnie po prostu wybrałam sobie zły moment na jej przeczytanie. Powinnam to zrobić wcześniej, kiedy świat wydawał mi się jeszcze bezpieczną przystanią. Podczas czytania nie byłam ani trochę przerażona tym, co dzieje się w komunistycznych państwach. Mogłam jedynie, co chwilę stwierdzać, że tak rzeczywiście jest, że zmusza się ludzi do pracy obiecując im mannę z nieba, a koniec końców okazuje się jedynie, że dali się wyprowadzić w pole, że co chwilę zmienia się prawo bez głosowania, a nawet wiedzy obywateli, że wykorzystuje się ich niewiedzę. Nie jest to do końca to, czego oczekiwałam, ale uważam, że tę książkę powinno poznać każde dziecko, żeby mogło przejrzeć na oczy, jak dobrze ma żyjąc w demokratycznym państwie.


wtorek, 7 czerwca 2016

Bookshelf Tour 2016!

Na facebookowym fanpage'u jakiś czas temu obiecałam, że pokażę wam wszystkie moje książki, więc oto one! Co prawda kilka dni po przygotowaniu posta zmieniłam ustawienie książki na od najmniejszej do największej zamiast alfabetyczne, ale wciąż są to te samo książki, więc myślę, że żaden w tym problem. Przepraszam też za jakość zdjęć, ale mogłam je zrobić jedynie telefonem, a i komoda nie stoi w najlepiej oświetlonej części pokoju.
Miłego oglądania! :)


leżące, od lewego górnego rogu: 
  • Tomczyszyn Agnieszka Ezotero. Córka Wiatru
  • Stiefvater Maggie Wyścig Śmierci
  • Wells Dan Partials. Częściowcy
  • Showalter Gina Alicja w Krainie Zombi
  • Wendig Chuck Drozdy. Dotyk Przeznaczenia i Drozdy. Posłaniec Śmierci
  • Vandermeer Jeff Unicestwienie
stojące, od lewej:
  • Aveyard Victoria Czerwona Królowa
  • Canavan Trudi Złodziejska Magia, Anioł Burz i Szepty dzieci mgły i inne opowiadania
  • Cass Kiera Syrena, Rywalki, Elita, Jedyna, Następczyni, Książę i Gwardzista i Królowa i Fawortyka
  • zbiór opowiadań Nieśmiertelni. Miłosne Opowieści Wampiryczne wybrane przez P.C. Cast
  • Chen Da Moja Cesarzowa
  • Coben Harlan Jedyna Szansa, Tylko jedno spojrzenie i W głębi lasu
  • Cousins Dave Czekając na Gonza

leżąca:
  • Plichota Anne i Wolf Cendrine Oksa Pollock. Ostatnia Nadzieja
stojące, od lewej:
  • Crossley-Holland Kevin Bransoletka z Kości
  • Ćwiek Jakub Grimm City. Wilk!
  • de La Cruz Melissa Zbłąkany Anioł z dodatkiem Krwawe Walentynki
  • Fitzepatrick Becca Black Ice
  • Flanagan John Ruiny Gorlanu
  • Hillar Małgorzata Utwory Zebrane
  • Huberath Marek S. Portal Zdobiony Posągami
  • Kernick Simon Osaczony
  • King Stephen Łowca Snów, Martwa Strefa, Po zachodzie słońca, Podpalaczka i Sklepik z Marzeniami

od lewej:
  • King Stephen Zielona Mila
  • Kisiel Marta Dożywocie i Nomen Omen
  • Laimo Michael Umarłe Dusze
  • Le Guin Ursula K. Planeta Wygnania i Miasto Złudzeń
  • Lehtolainen Leena Na złym tropie
  • Lewis C.S. Lew, Czarownica i Stara Szafa
  • Lowry Lois Dawca
  • Łukawski Jacek Krew i Stal
  • Maas Sarah J. Szklany Tron
  • Mankell Henning Ręka
  • Majgier Katarzyna Miłość Ci Wszystko WyPaczy
  • McMahone Kathrine Córka Alchemika
  • Miller Lauren Aplikacja
  • Mitchel David Atlas Chmur
  • Morgenstern Thomas Moja walka o każdy metr
  • O'Brien Robert C. Z jak Zachariasz
  • Orwell George Rok 1984
Gdzieś tam jeszcze schowały się takie małe i cienkie książeczki, jak Pełnia Andrzeja Gumulaka i Fantastyczne Zwierzęta i jak je znaleźć Newta Skommandera. :) I krótko po przygotowywaniu tego posta dotarła do mnie nowa książki i jest to drugim tom Zwiadowców Johna Flanagana.

Jak wam się podobało? Czytaliście którąś z tych książek? Podobała się wam?

sobota, 4 czerwca 2016

"Córka Zjadaczki Grzechów" Melindy Salisbury - recenzja książki.

Autor: Salisbury Melinda
Przekład: Kubiak Michał
Tytuł polski: Córka Zjadaczki Grzechów
Tytuł oryginalny: The Sinh Eater Daughter
Seria: Córka Zjadaczki Grzechów #1
Wydawnictwo: Zielona Sowa
Wydanie polskie: 2015
Wydanie oryginalne: 2015
Ilość stron: 358
Cena okładkowa: 34,90 zł
Moja ocena: 8/10

Twylla jest przeznaczona. Bogowie wybrali ją, by poślubiła księcia i panowała nad królestwem. Ale przychylność bogów ma swoją cenę. W jej skórze płynie śmiercionośna trucizna. Ten, kto rozgniewa królową musi zginąć, naznaczony śmiercionośnym dotykiem Twylli. Tylko Lief, niemy strażnik, potrafi zobaczyć w zimnej królowej dziewczynę, którą naprawdę jest. Jednak na dworze równie niebezpiecznym, jak sama królowa pewnych rzeczy nie powinno się ujawniać...

opis wydawcy

Gdy pojawiły się pierwsze zapowiedzi Córki Zjadaczki Grzechów nie miałam najmniejszego zamiaru po nią sięgać. Kojarzyła mi się z Dotykiem Julii, który tak strasznie mi się nie podobał, ponieważ pomimo wielu pozytywnych recenzji nie doczekałam się niczego ciekawego po tej książce. Sądziłam, że ta również mi się spodoba. W końcu jednak, dzięki Klubowi Ksiażkowemu, który prowadzę razem z Kitty na maratonowej grupie, zdecydowałam się po nią sięgnąć i muszę przyznać, że bardzo się pomyliłam względem powieści Melindy Sallisbury. Niesamowicie wkręciłam się w te dworskie intrygi, za które należy się jej miano Gry o Tron dla młodzieży.

Na kartach swojej debiutanckiej powieści Sallisbury nie stworzyła niczego nowego i odkrywczego, ale operując znanymi schematami stworzyła niesamowicie wciągającą historię, która coraz bardziej rozkręcała się z każdą stroną i kilka razy niesamowicie mnie zaskoczyła. Znalazłam się w świecie, w którym nie wiadomo, komu ufać, bo każdy może spiskować za naszymi plecami, a rzeczywistość wcale nie jest taka, jaka się wydaje. Główna bohaterka w dokładny sposób opisuje nam swoje życie przed i po wylądowaniu w zamkowych murach. Razem z nią uczestniczymy w naukach, które przekazywała jej matka, a następnie wszystkich dworskich wydarzeniach oraz rytuałach, a także zakochujemy się w Liefie, choć oddaliśmy już swoją rękę księciu. Bardzo podobał mi się ten trójkąt miłosny, ponieważ Twylla nie kochała obu chłopaków naraz, a po prostu stanęła przed wyborem między miłością a obowiązkiem, który jej narzucono. Niestety mam wrażenie, że dokona złego wyboru, a za to bardzo bym ją znienawidziła, bo tego, co zrobił jej jeden z nich, tak łatwo się nie wybacza.

Dziewczyna była sfrustrowana swoim życiem. Uciekała na królewski dwór przed ciężkim życiem Zjadaczki Grzechów, a także surowym wychowaniem. Niestety spotkało ją gorzkie rozczarowanie, ponieważ również była jedynie marionetką w rękach innych ludzi. Nigdzie nie mogła pójść sama, nikogo nie mogła dotknąć, nawet męża nie mogła wybrać sobie sama. Mereka uwielbiam za jego cierpliwość, inteligencję i przyjaźń w stosunku do Twylli, która powoli przemieniała się w coś więcej. Co do Liefa to od początku miałam względem niego obiekcje. Nie oczarował mnie swoim cudownym, szermanckim zachowaniem. Poza tym z całej historii mocno w pamięć zapadła mi bezwzględna, szalona królowa, która nie cofnęła się dosłownie przed niczym, aby wprowadzić w życie swój plan oraz Zjadaczka Grzechów o podobnym charakterze.

Bardzo szybko wciągnęłam się w historię opowiedzianą z perspektywy Twylli. Była napisana bardzo prostym językiem, który powinien przemówić do wszystkich, ale jednocześnie nie zabrakło w niej rozbudowanych, cudownych opisów miejsc, uczuć, wydarzeń, a także wspomnień głównej bohaterki. Choć akcja nabiera tempa dopiero w drugiej połowie książki, pierwsza ani trochę mnie nie wynudziła.

Jedyne co mogę powiedzieć na zakończenie to, że nie mogę się doczekać, aż otrzymam możliwość przeczytania kolejnej części. Pierwsza skończyła się w tak okropnym momencie, że aż trudno w to uwierzyć. Mam również nadzieję, że autorka utrzyma tempo rozkręcania się historii, a sam finał zwali mnie z nóg.

środa, 1 czerwca 2016

Podsumowanie maja

Właściwie to nie mam zbyt wiele do powiedzenia na temat maja. Minął bardzo szybko. Zaliczyłam praktyki, wróciłam do szkoły i teraz zbieram się do jak najlepszego zaliczenia roku, ponieważ kilka proponowanych ocen mi się nie podoba - wiem, że zasłużyłam na więcej. Na szczęście w tej całej bieganinie starczyło mi czasu na czytanie. Wciąż utrzymuję poziom ponad 5 książek w ciągu miesiąca, co bardzo mnie cieszy i jednocześnie wcześniej niż planowałam dobrnęłam do liczby 40 przeczytanych pozycji od początku roku kalendarzowego. Poza tym, jak pewnie zauważyliście, nawiązałam dwie, nowe współprace, z wydawnictwem Sine Qua Non i Colorful Media. Otrzymałam nagrodę czytelnika roku fundowaną przez bibliotekę, do której chodzę odkąd nauczyłam się czytać i to w sumie na tyle jeśli chodzi o ważniejsze newsy z tego miesiąca. Tylko cały czas mam wrażenie, że Biblioteczka zasługuje na więcej uwagi niż jej mogę poświęcić.

     Książka miesiąca:

Przeczytane: 7
Pullman Philip Złoty Kompas 6/10
King Stephen Christine 8/10
Ćwiek Jakub Grimm City. Wilk! 8/10
Łukawski Jacek Krew i Stal 9/10
Lowry Lois Dawca 10/10
Atwood Margaret Opowieść Podręcznej 8/10
Le Guin Ursula K. Czarnoksiężnik z Archipelagu 9/10

Plany czytelnicze na maj:
Chamberloin Diane Dar Morza
Jamiołkowski Marcin Okup Krwi
Jamiołkowski Marcin Order
Jamiołkowski Marcin Bezsenni

Najgorsza książka:
    Pullman Philip Złoty Kompas

Tymczasem na blogu:

Wyświetleń: 29 958
Opublikowanych komentarzy: 1771
Obserwatorów: 117
Polubień fanpage'a: 47

Recenzji: 7


Pozostałych postów: 4




Podsumowując był to całkiem przyjemny miesiąc, jeśli chodzi o książki. Udało mi się przeczytać prawie same perełki... i jednego gniota, ale o tym zapomnijmy. A właśnie! Pamiętacie jeszcze o tym, że dzisiaj rusza drugi raz wyzwanie Czytam nie tylko amerykanów!? ;)
Jak wam poszedł ten miesiąc? Co i ile przeczytaliście? Jak wam się podobały te książki? Opowiadajcie z chęcią posłucham. :)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...