"Zwycięzcy" Danielle Steel - recenzja książki.

Autor: Steel Danielle

Przekład: Kołodziej Irena

Tytuł polski: Zwycięzcy

Tytuł oryginalny: Winners

Wydawnictwo: Amber

Wydanie polskie: 2013

Wydanie oryginalne: 2013

Ilość stron: 319

Cena okładkowa: 39,80 zł

Moja ocena: 5/10

Siedemnastoletnia Lily Thomas marzy o olimpijskim złocie, więc temu marzeniu oraz treningom i narciarskiej karierze podporządkowuje siebie. Tragiczny wypadek w jednej chwili przekreśla jej przyszłe życie oraz nadzieję ojca na jej wielkie sukcesy sportowe. Jednocześnie splata historię Lily z losami neurochirurga, doktor Jessie Mathews, która w noc operacji dziewczyny została sama z czwórką dzieci, Joe'ego, finansisty, któremu zniszczono karierę, Carole, psycholog z bliznami na ciele i duszy oraz Teddy'ego, którego los pokrzywdził jeszcze bardziej niż Lily.

Mój kolejny łup biblioteczny, które podczas ostatnich polowań okazały się dość słabe, a tą książkę wzięłam tylko dlatego, że miło kojarzył mi się z zimą i sportami, które uwielbiam – narciarstwem. Nie miałam wobec niej wygórowanych wymagań. Spełniła je, ale czegoś tam brakowało.

Świat w „Zwycięzcach” wydaje się doskonale wykreowany i brutalny ale do bólu schematyczny, bo dosłownie każdemu bohaterowi w pewnym momencie wali się jego idealnie poukładane życie i, tylko na ogromne szczęście nie brakuje na nich choć maleńkich rysek, ale wszyscy jakoś się z tym godzą. Do momentu tego wielkiego krachu, który łamie ich na kawałeczki, którego nie chcą do siebie dopuścić, ale potem ktoś ich uświadamia, że przecież da się żyć dalej. Oni próbują i następuje wielki happy end, wszyscy są szczęśliwi. Idąc dalej mogę też pochwalić kreację bohaterów, bo pomimo tego jednego wielkiego schematu i podobieństw w ich historiach każdy ma swój własny charakter i inaczej reaguje na niepowodzenia, czy sukcesy, choć przydzieliłabym je zupełnie innym osobom niż zrobiła to autorka.

Pomimo, że Danielle Steel jest autorką obyczajówek, które powinno czytać się szybko, łatwo i przyjemnie, ma dość ciężkie pióro i czyta się wolno – co kilka chwil odczuwałam potrzebę zerknięcia, kiedy wreszcie skończy się ten rozdział. Rozłożenie tekstu pomiędzy poszczególne historię było idealne, ale trochę niesprawiedliwe, ponieważ kilku z nich, którzy podobno są równie ważni, co Lily, zostało pozostawione bardzo mało miejsca do popisu. No i mogę przyznać, że autorce udało się mnie, przez całą książkę, dwa razy zaskoczyć.

Podeszłam do tej pozycji z dystansem i bardzo zaniżonymi oczekiwaniami. Chciałam się tylko przy niej zrelaksować i zaczerpnąć trochę zimy w upalny, letni dzień. Udało mi się to, ale kosztem lekkiego odmóżdżenia i niedosytu, jakby Danielle nie wykrzesała z siebie wszystkiego co może i tę książkę dało się napisać lepiej, z większą ilością zaskoczeń i tragedii życiowych.