Przekład: Chłapowska Teresa, Czechowska Justyna
Tytuł polski: Wiadomość
Tytuł oryginalny: Meddelande
Wydawnictwo: Marginesy
Wydanie polskie: 2015
Wydanie oryginalne: 1997
Wydanie oryginalne: 1997
Ilość stron: 316
Cena okładkowa: 39,90 zł
Moja ocena: 8/10
Paradoksalnie swoją przygodę z Mamą Muminków rozpoczynam od zbioru opowiadań, który wieńczy jej pisarską karierę. Jestem wielką miłośniczką Finlandii, jednak do wielkiego znawcy tego kraju jeszcze bardzo wiele mi brakuje, a jako dziecko bardziej wolałam oglądać telewizje niż czytać książki, a co za tym idzie z Muminkami zapoznałam się tylko w wersji animowanej, ale ze swoimi dziećmi nie popełnię tego błędu. Mam zamiar przekazać dalszym pokoleniem moją miłość do tego zimowego kraju, dlatego oraz dla samej przyjemności i rozwijania swojej wiedzy o ulubionym narodzie staram się powiększać swój czytelniczy dorobek o kolejnych fińskich pisarzy i ich dzieła.
W Wiadomości autorka zebrała przede wszystkim trzy różne formy krótkich tekstów: opowiadania, z których każde ma jakiś głębszy przekaz, który trzeba przemyśleć i zrozumieć samemu, listy od swoich fanów, czy swoje własne, napisane dla przyjaciółki uciekającej do Stanów Zjednoczonych przed nadchodzącą wojną oraz elementy jakby żywcem wyrwane ze swojej autobiografii, historyjki z czasów studenckich czy perypetie jej zwariowanych wujków. Nie umiem wybrać swojej ulubionej formy, ponieważ każda z nich ma swój niepowtarzalny urok. Opowiadania czytałam powoli i ostrożnie szukając w nich tej drugiej płaszczyzny, ale niestety nie wszystkie udało mi się zrozumieć, dlatego w przyszłości zamierzam jeszcze do nich wrócić, żeby przekonać się, czy wyciągnę z nich coś więcej. Klimat listów zależał od ich treści. Tove z ogromną tęsknotą pisywała do Evy zanim ta jeszcze zdążyła przybić do brzegów Ameryki Północnej. Poza tym znalazłam tam korespondencje małej Japonki, która była niesamowicie urocza, ale w jakiś sposób nachalna. No i wreszcie gdzieś między opowiadania a listami śmiałam się z zabawnych pomysłów oraz wybryków wujów czy jej samej.
Jestem tym wszystkim tak niesamowicie zauroczona, że nie mogę znaleźć odpowiednich słów na opisanie tej książki. Opowiadania Tove Jansson to ta przyjemniejsza część literatury, którą pochłania się z uśmiechem na twarzy i zadowoleniem, że przeznaczyliśmy ten czas na nią, a nie na coś słabego. Tove Jansson nie chciał tylko i wyłącznie nas pouczać, ale również trochę zabawić i z tego względu Wiadomość była jeszcze bardziej niesamowitą przygodą. W końcu przekonałam się na własnej skórze, jak cudowna jest twórczość najbardziej znanej na świecie fińskiej pisarki. Już jestem w niej zakochana i nie mogę się doczekać, aż złapię kolejne jej dzieła.
W Wiadomości autorka zebrała przede wszystkim trzy różne formy krótkich tekstów: opowiadania, z których każde ma jakiś głębszy przekaz, który trzeba przemyśleć i zrozumieć samemu, listy od swoich fanów, czy swoje własne, napisane dla przyjaciółki uciekającej do Stanów Zjednoczonych przed nadchodzącą wojną oraz elementy jakby żywcem wyrwane ze swojej autobiografii, historyjki z czasów studenckich czy perypetie jej zwariowanych wujków. Nie umiem wybrać swojej ulubionej formy, ponieważ każda z nich ma swój niepowtarzalny urok. Opowiadania czytałam powoli i ostrożnie szukając w nich tej drugiej płaszczyzny, ale niestety nie wszystkie udało mi się zrozumieć, dlatego w przyszłości zamierzam jeszcze do nich wrócić, żeby przekonać się, czy wyciągnę z nich coś więcej. Klimat listów zależał od ich treści. Tove z ogromną tęsknotą pisywała do Evy zanim ta jeszcze zdążyła przybić do brzegów Ameryki Północnej. Poza tym znalazłam tam korespondencje małej Japonki, która była niesamowicie urocza, ale w jakiś sposób nachalna. No i wreszcie gdzieś między opowiadania a listami śmiałam się z zabawnych pomysłów oraz wybryków wujów czy jej samej.
Jestem tym wszystkim tak niesamowicie zauroczona, że nie mogę znaleźć odpowiednich słów na opisanie tej książki. Opowiadania Tove Jansson to ta przyjemniejsza część literatury, którą pochłania się z uśmiechem na twarzy i zadowoleniem, że przeznaczyliśmy ten czas na nią, a nie na coś słabego. Tove Jansson nie chciał tylko i wyłącznie nas pouczać, ale również trochę zabawić i z tego względu Wiadomość była jeszcze bardziej niesamowitą przygodą. W końcu przekonałam się na własnej skórze, jak cudowna jest twórczość najbardziej znanej na świecie fińskiej pisarki. Już jestem w niej zakochana i nie mogę się doczekać, aż złapię kolejne jej dzieła.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Będzie mi bardzo miło, jeśli pozostawisz po sobie komentarz, ponieważ bardzo mnie to motywuje do dalszego pisania o książkach. Pamiętaj jednak, że jest to miejsce na dyskusje na temat posta, a nie spam.