O czym marzy Suomi?

Oprócz rzeczy bardzo przyziemnych, jak miłość, założenie rodziny, dobra praca czy spokojne życie, od kilku lat posiadam parę największych marzeń, a jedno z nich w szczególności jest bardzo trudne do spełnienia. Pisałam już o tym, że zaczęłam wprowadzać w życie plan, który pozwoli mi urzeczywistnić tę wizję i obiecałam napisać coś niecoś o tym, jak to wszystko wygląda, ale w między czasie zdążyłam kilka razy go porzucić lub całkowicie zmienić koncepcje (jak to zwykle ze mną bywa), ale ani na chwilę nie porzuciłam planów wydania książki. Nie zniechęca mnie ani trochę wygląd rynku wydawniczego w Polsce, tylko po prostu w pewnym względzie mam wrażenie, że jestem jeszcze tylko nastolatką, która ma całe mnóstwo czasu na spełnianie życiowych ambicji. Fakt, że jestem osobą niemal dorosłą i za rok pójdę do swojej pierwszej, poważnej pracy dochodzi do mnie niesamowicie powoli, ale dochodzi.

Wczoraj po ponad trzech latach pisania wreszcie uświadomiłam sobie, że jestem gotowa do napisania czegoś, co nie będzie fanfiction, a w pełni moim autorskim tekstem i szczerze przyznając jestem z tego jednoparta niesamowicie dumna. Tymczasem dziś, dosłownie przed chwilą, spoglądając na swój notes, z którego zrobiłam tak zwany Dziennik Bloggera, i napis zdobiący jego okładkę Love what you do and do it well w pełni dotarło do mnie jego znaczenie. Chcę być nie tylko dobrym człowiekiem i bloggerem, ale również pisarzem ze wspaniałą karierą na miarę samego Kinga. Strasznie to wygórowane, prawda? To przez moje ogromne ego, ale tak tylko sobie mówię. Będę szczęśliwa nawet z samego wydania jednej książki. Może nawet przejść bez echa. Po prostu chcę to zrobić.

Droga do spełnienia tego marzenia jest niesamowicie wyboista od samego początku. Wszystko przez mój nieopierzony charakter - niecierpliwość i słomiany zapał. Przeszkadzał mi w samym pisaniu opowiadań fanfiction o tematyce skoków narciarskich, które stanowiły większość mojej dotychczasowej "kariery pisarskiej". Pierwsze próby przeszłam w wieku lat 11., ale szybko się zniechęciłam. W pełni pisać rozpoczęłam cztery lata później, dokładnie 16 kwietnia 2013 roku, kiedy dodałam pierwszy w życiu prolog na założonego w onecie bloga. Jego bohaterka towarzyszy mi do dzisiaj jako alter ego, choć co prawda nie skończyłam go. W ciągu 3,5 roku udało mi się to zaledwie z trzema, ale kolejnych kilkadziesiąt rozpoczęłam i szybko straciłam do nich cierpliwość. Aktualnie, oprócz prowadzenia bloga recenzenckiego, piszę jedno dłuższe fanfiction o fińskich skoczkach narciarskich w klimatach kryminalnych oraz jednoparty, a poza tym na dysku mam mnóstwo rozpoczętych tekstów, które mogą nigdy nie doczekać się końca. Chciałabym zabrać się również wreszcie do pisania tej książki, ale chyba nie jestem na to wystarczająco cierpliwa. Coś tam czasem podopisuję do tych rozpoczętych tekstów, ale nie umiem wysiedzieć kilka godzin dziennie nad jednym tekstem. Staram się, ale nie wychodzi, a mimo to będę próbować dalej, aż w końcu się uda. Nie będę tutaj opowiadać o swoich pomysłach, bo pewnie gdy tylko je opowiem zejdzie ze mnie napięcie spowodowane przypływem weny, ale mogę wam polecić przeczytanie moich poprzednich tekstów i przynajmniej będzie wiedzieć, w jakich klimatach lubię pisywać (ale tylko do tych, z których jestem zadowolona).

come little children

córki śnieżycy

ściany z kamienia <--- tutaj znajdziecie mój pierwszy autorski tekst :)

I możecie wyczekiwać książki. Nie wiem, kiedy. Może za kilka miesięcy. Może za kilka lat, ale na pewno będzie.

.fanpage * instagram * twitter * lubimy czytać