"Szepty dzieci mgły i inne opowiadania" Trudi Canavan - recenzja książki

Autor: Canavan Trudi

Przekład: Fulińska Agnieszka

Tytuł polski: Szepty dzieci mgły i inne opowiadania

Wydawnictwo: Galeria Książki

Wydanie polskie: 2010

Ilość stron: 199

Cena okładkowa: 29,90 zł

Moja ocena: 9/10

Po raz pierwszy na świecie opowiadania Trudi Canavan zebrane jednym tomie. Książka zawiera teksty z różnych okresów twórczości autorki, w tym tytułowe opowiadania od którego rozpoczęła się jej pisarska kariera.

~ lubimy czytać

Sama Trudi Canavan na samym wstępie wspominam o tym, że nie lubi pisać opowiadań, ponieważ jej pomysły najczęściej potrzebują kilku tomów, aby wyczerpująco się przedstawić, tak więc rzadko ma czas na pisanie krótkich form. Jednak nawet pomimo tego jestem całkowicie usatysfakcjonowana zebranymi w tej malutkiej, aczkolwiek bardzo ładnie wydanej książeczce. Połknęłam ją w zaledwie dwie godziny, zaznaczając, że jeszcze tego samego dnia skończyłam inną książkę, która była całkiem sporych rozmiarów. Każda historia pochodzi z innego okresu twórczości autorki, dzięki czemu widać zmiany jakie zachodziły w jej stylu pisania. Może niezbyt wielkie. Rozwinął się jedynie zasób jej słownictwa.

Dokładniej rzecz biorąc zbiór składa się z pięciu całkowicie różniących się od siebie całkowicie opowiadań i każde ma swój specyficzny klimat. Niektóre podobały mi się bardzo, inne podobały, aczkolwiek nie jakoś szczególnie, jak w przypadku tytułowych Szeptów dzieci mgły. Canavan musiała je skracać ponieważ było zbyt długie i zdecydowanie ucierpiała na tym jakość. Pewne wątki nie zostały do końca wyczerpane, a samo zakończenie nie do końca zrozumiałe.

Następny w kolejności Szalony Uczeń w bardzo fajny sposób pokazuje bezsilność rodziny zbrodniarza i szaleńca, które wie, że robi źle, a jednak mimo wszystko pomaga mu umknąć przed wymiarem sprawiedliwości. Podobały mi się również wstawki pisane przez kronikarza Gildii do kronik opowiadające w jasny sposób, do jakich tragedii doprowadzała tytułowa postać. Niestety zawiodłam się na zakończeniu. Było zaskakujące, jednak spodziewałam się czegoś bardziej spektakularnego zważywszy na napięcie budowane przez całość.

Markietanka była fajna, zrozumiała i tak dalej. Nie doszukałam się większych wad, jednak jakoś nie do końca przypadła mi do gustu. Na pewno trzeba chwilę podumać nad sensem postępowania głównej bohaterki, ponieważ nie jest ono podane wprost - dlaczego podróżuje z wojskiem, jako prostytutka?. Tu z kolei zakończenie jest bardzo spektakularne, choć wolałabym coś spokojnego.

No i nareszcie mój ulubieniec, czyli Przestrzeń dla siebie, które pozostawia ideę tworzenia nowych światów i odbywa się na naszej płaszczyźnie, choć nie obchodzi się bez wątku fantastycznego. Spisane jest w formie pamiętnika głównej bohaterki i pomimo, że toczy się spokojnym, wręcz usypiającym tempem niesamowicie przypadło mi do gustu. Przekazuje, jak kończą się zabawy z zaginaniem czasoprzestrzeni.

Ostatnia historia bardziej przywodzi mi na myśl bajkę dla ciebie z morałem nie kradnij bo będziesz tego gorzko żałować. I tak właśnie główna bohaterka Biura Rzeczy Znalezionych z zabiera tejże placówki rzecz nie swoją, co kończy się dla niej niezbyt ciekawym incydentem. Było dobre, aczkolwiek historia dość słaba i dziecinna, jak na potencjał Trudi Canavan.

Może i historie zawarte w Szeptach dzieci mgły i innych opowiadaniach mają swoje to w całokształcie da się je znieść. Czyta się je szybko, prosto i łatwo. Fanom autorki na pewno się spodobają. :)

fanpage * instagram * twitter * lubimy czytać