"Ezotero. Córka Wiatru" Agnieszki Tomczyszyn - recenzja książki

Autor: Tomczyszyn Agnieszka

Tytuł polski: Ezotero. Córka Wiatru

Wydawnictwo: mg

Wydanie polskie: 2015

Ilość stron: 267

Cena okładkowa: 34,90 zł

Moja ocena: 8/10

Latte nigdy nie zastanawiała się na przyszłością. Wydawało się, że przeszłość kryje wystarczająco wiele tajemnic. W poszukiwaniu miłości, przyjaźni i prawdy o swojej matce i samej sobie natrafiała wciąż na pytania bez odpowiedzi. Czy człowiek ma wpływ na własną przyszłość? Czy mogąc poznać losy bliskich osób, bohaterka zrobi to bez mrugnięcia okiem? Czy mistyka jest nierozerwalnym elementem nowoczesnego świata? Ta wciągająca historia z pogranicza kryminału, fantasy i powieści obyczajowej przeniesie czytelników w ezoteryczny świat, które łączy wszystko, a dzieliło jeszcze więcej. I każe zastanowić się nad tym, czy świat faktycznie jest taki, jakim go widzimy? A i może rozwiązanie tajemnicy znajduje się tam, gdzie najmniej się tego spodziewamy...

~ okładka

Ezotero ćwiczyło moją cierpliwość. Wypatrzyłam ją kiedyś na promocji w empiku, ale akurat byłam kompletnie spłukana, a potem znajdowały się inne, ważniejsze książki, które musiałam przeczytać. Przez ten cały okres nie odważyłam się nawet zerknąć na opis. Pozwalałam sobie jedynie podziwiać piękne, gwieździste niebo na okładce. Jednak w końcu nadszedł ten czas i mogę wam powiedzieć, co sądzę o tej książce. Spodziewałam się bajkowej historii z długimi, bajkowymi opisami i po części takie coś dostałam - no może pomijając te opisy. Po prologu Tomczyszyn je porzuca na rzecz niezwykle wciągającej akcji, która z biegiem tworzy naprawdę niesamowitą, wielowątkową opowieść o dojrzewaniu, odnajdywaniu siebie i przezwyciężaniu przeciwności losu. Może i delikatnie przewidywalną. Może i coś takiego już kiedyś było, ale na pewno nie w takiej formie i z takimi bohaterami. Latte i jej przyjaciele na długo pozostaną w moim sercu, ponieważ to oni próbowali przekazać starszemu pokoleniu, że nie należy ich trzymać pod kloszem. Powinno się im dać szansę na popełnienie własnych błędów, których może i później będą szczerze żałować, ale jak się nie przewrócisz to się nie nauczysz. Byli sterem całej tej historii i mieli nam do powiedzenia dużo, dużo więcej, jednak gwarantuję wam, że elementem, który najbardziej zapamiętać i, za który będzie nienawidzić autorkę najbardziej, to zakończenie, bo z tak chamskim dla czytelnika zakończeniem spotkałam się po raz pierwszy.

Na pochwałę zasługuje również niesamowity styl Tomczyszyn - niezwykle plastyczny i pełen odwołań do literatury oraz kultury, a jednocześnie lekki i przyjemny. Był niczym miód na moje skołatane nerwy i nawet przyćmił niedociągnięcia, które wiążę się z faktem, że to debiut autorki. Ot, niekiedy Agnieszka delikatnie przesadzała z reakcjami bohaterów lub jakaś scena wychodziła jej z lekka sztucznie.

Serdecznie polecam wam Ezotero - zwłaszcza jeśli dopiero zaczynacie swoją przygodę z czytelnictwem, bo to niezbyt wymagająca lektura, która posiada w sobie kilka naprawdę ważnych życiowych rad. :)

fanpage * instagram * twitter * lubimy czytać