wtorek, 22 sierpnia 2017

"Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet" Stiega Larssona

okładka, stieg larsson, mężczyźni którzy nienawidzą kobiet, milleniumAutor: Larsson Stieg 
Przekład: Walczak-Larsson Beata
Tytuł polski: Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet
Tytuł oryginalny: Män som hatar kvinnor
Seria: Millenium #1
Wydawnictwo: Czarna Owca 
Wydanie polskie: 2008
Wydanie oryginalne: 2005
Liczba stron: 633
Moja ocena: 7/10

Staram się ograniczać ilość czytanych kryminałów czy też thrillerów z wątkiem kryminalnym, ponieważ im więcej po nie sięgam tym coraz bardziej przewidywalne się stają. Są jednak książki, które we własnym mniemaniu powinnam znać, ponieważ czuję, ze społeczeństwo literackie słusznie przyznało im miano bestsellera. Do tej grupy należy właśnie trylogia Millenium autorstwa Stiega Larssona i w końcu po długich zbieraniach się do niej przebrnęłam przez tę historię, a jedyne co mogę powiedzieć to, że jestem zadowolona z lektury oraz kompletnie rozczarowana zakończeniem.

Mikael Blomkvist jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych dziennikarzy ekonomicznych w Szwecji. Jednak przy jednym z ostatnich artykułów popełnił karygodny błąd i gigant finansowy oskarżył go o zniesławienie. Zaraz po ogłoszeniu wyroku skazującego otrzymuje nietypową propozycje pracy od byłego prezesa wielkiego, obecnie upadającego koncernu. Pod pretekstem spisanie losów rodziny Vanger ma zbadać sprawę zaginięcia ciotecznej wnuczki zleceniodawcy. Przed około trzydziestoma laty, wówczas szesnastoletnia Harriet zniknęła bez śladu z odciętej od świata wysepki. Przez wiele lat prowadzono szeroko zakrojone poszukiwania, jednak przyniosło to zerowe skutki. Czy śledztwo Mikaela rzuci nowe światło na sprawę? Czy rodzina w końcu otrzyma odpowiedź, co stało się z dziewczyną?

Do stylu pisania Stiega Larssona wręcz nie można się przyczepić, ponieważ odwalił kawał niesamowitej roboty przy tworzeniu tej książki - szczególnie jeśli chodzi o research. Z ogromną pieczołowitością starał się wyjaśnić każde zagadnienie czy to prawnicze, ekonomiczne czy z jakiejś innej dziedziny. Z taką samą skrupulatnością opisywał wszelkie zawiłości fabularne. Pomimo iż w rzeczywistości przez większość książki nie działo się nic szczególnie pochłaniającego to wręcz nie mogłam się od niej oderwać i przeczytałam tę cegiełkę w stosunkowo krótkim okresie czasu, właśnie za sprawą pióra autora. Jego słowami nawet najtrudniejsze formułki stawały się pasjonującym elementem codziennego życia szwedzkiego społeczeństwa, które momentami przybierało wymiar globalny.

Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet niosą za sobą przesłanie odnoszące się do seksualnego wykorzystania kobiet. Nakłania je do odłożenia na bok strachu przed swoim oprawcą, aby się od niego uwolnić, niekoniecznie przy pomocy odpowiednich służb państwowych, ale także we własnym zakresie. Porusza również temat socjopatów - osób, które nie potrafią podporządkować się zasadom współżycia społecznego. Szczególnie podobało mi się istnienie w otoczeniu znajomych, którzy traktowali ich, jak całkowicie normalnych i pełnowartościowych ludzi, a nie psychopatów czy "niedorozwojów". Dla nich oni po prostu rozumowali w inny, nieszablonowy sposób, a co za tym idzie można było im całkowicie zaufać i pozwolić żyć na własnych zasadach, zamiast kontrolować na każdym kroku.

Sama historia kryjąca się za zniknięciem Harriet nie była jakoś szczególnie zaskakująca, ale gdybym otrzymała takie same wskazówki i kłamstwa jak Mikeal, czyli po prostu stanęła na jego miejscu, to w życiu nie domyśliłabym się od razu. Brakowała mi jednak odrobiny efektu zaskoczenia, który wprawiłby mnie w osłupienie i skłonił do wykrzyczenia "ale że jakim cudem ja się tego nie domyśliłam?!". Dużo bardziej wpłynęło na mnie to, co bohaterowie uczynili z prawdą. Nie mogę uwierzyć z jaką łatwością przyszło im zamiecenie pod dywan czegoś tak karygodnego i kontrowersyjnego, co według mnie powinno niezwłocznie ujrzeć światło dzienne. Nie trafia do mnie tłumaczenie bohaterów, dlaczego postanowili to uczynić.

Jeśli zaś chodzi o nich samych to Larsson zafundował nam mocno różnorodną gamę całkiem dobrze dopracowanych bohaterów, do których mam całkowicie różne stosunki. Na przykład bardzo polubiłam Mikaela za jego drobiazgowość i chęć przedstawiania ludziom prawdy na temat brudów rynku finansowego w Szwecji, a już do samej Lisbeth Salander, która w pewnym momencie dołączyła do niego przy sprawie Harriet, mam nieco mieszane uczucia. Zdaje sobie sprawę, że jest ona wyżej wspomnianym socjopatą, jednak nie widzę w jej przeszłości zdarzenia, które doprowadziło jej umysł do takiego stanu. Nie rozumiem pobudek, które kierują nią w pewnych sytuacjach. Zaś z kolei Henrik Vangera, zleceniodawca Mikaela, oraz większość jego rodziny jest mi całkowicie obojętna. Traktowałam ich bardziej, jako przedmiot badań, co powinien był uczynić również główny bohater.

Uważam, że Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet to bardzo dobra książka, która zasłużyła na szum medialny, który wokół niej powstał. Stieg Larsson przy jej pisaniu przyłożył się do każdego szczególiku oraz wyczerpująco wyjaśnił wszystkie zawiłości prawne i ekonomiczne, które mogą być niezrozumiałe dla przeciętnego człowieka. Poza tym poruszył kilka trudnych i kontrowersyjnych tematów, którymi zmusił mnie do refleksji. Samo rozwiązanie zagadki ostatecznie niezbyt mnie zaskoczyło, ale sposób w jaki została potraktowana wywołał we mnie niezwykle negatywne odczucia, choć realności nie mogę tej sytuacji odmówić. Także, jeśli zastanawiacie się nad jej przeczytaniem to ja gorąco was do tego zachęcam, ponieważ nie jest to książka łatwa, prosta i przyjemna, a wręcz przeciwnie może was niezwykle oburzyć czy zniesmaczyć.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Będzie mi bardzo miło, jeśli pozostawisz po sobie komentarz, ponieważ bardzo mnie to motywuje do dalszego pisania o książkach. Pamiętaj jednak, że jest to miejsce na dyskusje na temat posta, a nie spam.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...