"Opowieść Podręcznej" Margaret Atwood - recenzja książki

Autor: Atwood Margaret

Przekład: Uhrynowska-Hanasz Zofia 

Tytuł polski: Opowieść Podręcznej

Tytuł oryginalny: The Handmaid's Tale

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Wydanie polskie: 1998

Wydanie oryginalne: 1985

Ilość stron: 284

Cena okładkowa: -

Moja ocena: 8/10

Orwellowskie piekło kobiet. Witamy w alternatywnej rzeczywistości rodem z najgorszego koszmaru, jaki może przyśnić się kobiecie. Oto inna wersja historii świata, w której reżim i ortodoksja są jedynym prawem, prawem stanowionym przez mężczyzn i dla mężczyzn, gdzie kobieta została sprowadzona do roli niemej reproduktorki. Oby tylko ten świat mógł okazać się ponurym snem... Opowieść podręcznej to wstrząsająca antyutopia, jedna z najlepszych powieści słynnej, kanadyjskiej pisarki Margaret Atwood.

opis z lubimy czytać

To trochę masochistyczne, ale uwielbiam poczucie strachu, które pozostawia po sobie prawie każda powieść antyutopijna, po którą sięgam. Wszystko zaczęło się od wciąż w moich oczach niezrównanego Roku 1984 George'a Orwella i raczej nieprędko się skończy. Opowieść Podręcznej czytałam po bardzo długiej przerwie z tym gatunkiem. Jesteście ciekawi czy była równie niesamowita?

Margaret Atwood przenosi nas w amerykańską przyszłość, gdzie kobietom zostają odebrane wszelkie prawa, a ich jedynym zadaniem jest urodzenie zdrowego dziecka. Niestety o samych przyczynach takiego stanu rzeczy otrzymujemy znikome informacje, co było chyba jedynym i największym minusem tej książki. Główna bohaterka w ciekawy, chaotyczny oraz pesymistyczny sposób opowiadała o swojej teraźniejszości i przeszłości, ale w jej opisach brakowało mi wytłumaczenia dlaczego nagle z dnia na dzień sytuacja kobiet zmieniła się o osiemdziesiąt stopni. Otrzymałam pełny obraz tego, jak Gilead postępował ze swoimi obywatelkami, ale nie dowiedziałam się, co ich do tego motywowało przez co antyutopijna wizja Atwood nie przemówiła do mnie w tak drastyczny sposób, jak klasyk gatunku. Poza tym nie mam żadnych zastrzeżeń do fabuły Opowieści Podręcznej. Wszystko odbywało się właściwym torem, choć w przebiegu wydarzeń czuć było kobiecą rękę i delikatność treści.

Główna bohaterka została obdarta ze swojej tożsamości - odebrano jej nie tylko rodzinę, ale również imię. Teraz nazywa się Freda, co oznacza jej przynależność do komendanta o bliżej nieokreślonych personaliach. W tonie jej opowieści da się wyczuć pesymizm, zwłaszcza gdy opowiada o tym, co było przed wprowadzeniem obecnych praw. Jest mi jej niesamowicie żal, ponieważ jej życie napędza tylko i wyłącznie strach, że pewnego dnia otrzyma wiadomość o śmierci swoich najbliższych lub wręcz przeciwnie nadzieja, że przybędą jej na ratunek.

Opowieść podręcznej, jak wspomniałam wcześniej spisana jest w dość chaotyczny sposób. Bardzo często przechodzimy od wydarzeń teraźniejszych do wspomnień Fredy i na odwrót, co może być strasznie irytujące i przeszkadzać w czytaniu, ale na szczęście na koniec taki stan rzeczy zostaje wyjaśniony. Dodatkowo opisy Atwood w niesamowity sposób oddają osobowość głównej bohaterki - kobiety inteligentnej, która od dość długiego czasu nie mogłam się rozwijać - są jednocześnie ubogie i bogate. Mylące, ale inaczej nie umiem tego opisać. 

W trakcie czytania i chwila po nie byłam szczególnie przekonana do tej historii, ale im dłużej nad nią myślę tym coraz bardziej ją doceniam. To niesamowite przedstawienie tak zwanego pokolenia przejściowego postawionego w obliczu drastycznych zmian ustrojowych i społecznych, które na trwałe odcisnęły piętno w ich umysłach do tego stopnia, że jedyną ucieczką jest przeszłość.

.fanpage * instagram * twitter * lubimy czytać