"Mistrz i Małgorzata" Mihaiła Bułhakowa - recenzja książki.

Autor: Bułhakow Michaił

Przekład: Lewandowska Irena, Dąbrowski Wojciech

Tytuł polski: Mistrz i Małgorzata

Tytuł oryginalny: Mastier i Margarita

Wydawnictwo: Muza

Wydanie polskie: 1994

Ilość stron: 546

Cena okładkowa: 29,90 zł

Moja ocena: 7/10

Uprzedzam, że trochę nie bardzo wiem, co w tej książce może być spojlerem, a co nie.

Nie miałam w planach napisania na blogu recenzji jakiejkolwiek lektury, ponieważ moje opinie o nich zazwyczaj nie są obiektywne. Nie czytam ich z przyjemności tylko dla poznania faktów, które przydadzą mi się na lekcji, a więc w większości przypadków są one przeze mnie niesamowicie wymęczone. Mistrz i Małgorzata jest jednak wyjątkiem, bo chciałam ją przeczytać jeszcze zanim dowiedziałam się o tym, że będę ją omawiać i dalej tylko czekałam, aż polonistka zapowie, żebym nie musiała czytać drugi raz w przypadku zapomnienia jakiś ważnych szczegółów.

I nawet o niej dość trudno mi cokolwiek powiedzieć, ponieważ jest to książka o wszystkim - wielowątkowa - a przede wszystkim o wizycie i perypetiach Szatana w stolicy Rosji lat 30. XX wieku, o tym jak czyniąc zło nieświadomie czynił także dobro. Pojawia się w Moskwie pod postacią zagranicznego profesora historii i czarnej magii, Wolanda, wraz z niecodzienną świąt, rudzielcem Azazello i czarnym, gadającym kotem Behemotem. Gdziekolwiek się nie pojawia zapanowuje chaos i zamieszanie, choć właściwie tylko się temu wszystkiemu przygląda - kobiety biegają po ulicach nago, a pieniądze zamieniają się w papierki lub owady. Dochodzi nawet do tego, że kilka osób, które miały z nim styczność trafiają do zakładu psychiatrycznego, gdzie przebywa jeden z tytułowych bohaterów, Mistrz, ale o tym później, bo trzeba poczekać ponad połowę książki, żeby poznać prawdziwe powody pojawienia się Wolanda w Moskwie, które wiążą się z Małgorzatą.

Niewątpliwym plusem tej książki jest styl pisania, który bardziej przypomina nasz współczesny niż postrach uczniów, czyli ciężki, przepełniony opisami tekst Przedwiośnia czy Lalki. Czyta się naprawdę przyjemnie i szybko, a na pewno zadowoli ona miłośników fantastyki, ponieważ zjawiska paranormalne są tutaj na porządku dziennym, a czasami wręcz wydają się straszliwie przerysowane.

Wśród wątków znajdą się oczywiście te lepsze i gorsze. Okropnie wynudziły mnie fragmenty o Poncjuszu Piłacie, a w książkę na dobre wsiąkłam, kiedy pojawił się wątek miłości pomiędzy tytułowymi bohaterami, który był w tym wszystkim najciekawszy. Związek ten szczególnie chwycił mnie za serce, ponieważ najważniejsze w tym wszystkim było słowo pisane. Małgorzata kochała powieść Mistrza niemal równie mocno, jak samego Mistrza i pomimo długiej rozłąki nigdy o nim nie zapomniała tak samo, jak on. Doceniam również przedstawienie totalitaryzmu w Rosji, a lektury o tej tematyce uważam za najciekawsze, jak do tej pory w całej swojej karierze ucznia.

Jest to lektura omawiana tylko na lekcjach rozszerzonego języka polskiego, ale jeśli macie ochotę to nie krępujcie się i sięgajcie po nią, bo to całkiem ciekawa książka. Może nie porwała mnie tak mocno, jak się spodziewałam, ale zawiera bardzo fajną historię i naprawdę wiele się tu dzieje.

fanpage * instagram * twitter * lubimy czytać