"Piąta Fala" Ricka Yanceya - recenzja książki.

Autor: Yancey Rick

Przekład: Wróbel Marcin

Tytuł polski: Piąta Fala

Tytuł oryginalny: The 5th Wave

Seria: Piąta Fala #1

Wydawnictwo: Otwarte

Wydanie polskie: 2013

Wydanie oryginalne: 2013

Ilość stron: 503

Cena okładkowa: 34,90 zł

Moja ocena: 7/10

Czy ludzkość jest w stanie odeprzeć atak obcej cywilizacji, tysiąckrotnie bardziej zaawansowanej niż nasza? Nie. Wystarczyły cztery fale kosmicznej inwazji, by z siedmiu miliardów ludzi ocalała zaledwie garstka. Rozrzuceni w różne miejsca okupowanej planety walczą o przetrwanie. Od wymarłych miasteczek, przez płonące metropolie, po obozy dla uchodźców i tajne bazy wojskowe - każdy z bohaterów powieści próbuje przetrwać i zrozumieć, co się stało i kim są kosmici, którzy postanowili wymordować całą ludzkość.

~ okładka

Podejdźmy do tego jeszcze raz, bo nieszczególnie wiem, co powiedzieć na temat drugiej w moim życiu serii autorstwa Ricka Yanceya. Pierwszymi dwoma tomami Monstrumologa byłam niesamowicie zachwycona, - szczególnie drugim - ale teraz jestem całkowicie zmieszana. Z jednej strony całkowicie zachwycona pomysłem i światem wykreowanym w Piątej Fali, a z drugiej dość mocno rozczarowana wykonywaniem. Moje codzienne lektury raczej rzadko zahaczają o science fiction, więc nie jestem w stanie powiedzieć, czy rzeczywiście jest to w jakimś stopniu innowacyjny pomysł, ale w mojej osobistej ocenie to jest coś zupełnie nowego. Czytelnik jest od razu świadom powodu inwazji obcych na naszą planetę oraz ich chęci wyniszczenia ludzkości zsyłając różnego rodzaju kataklizmy, które zwane są falami. Różnego, aby zniszczyć nawet najbardziej zatwardziałe jednostki, choć same postacie w momencie ich przylotu nie są w stanie powiedzieć, o co tak naprawdę chodzi. Udziela nam się klimat, ich odczucia, emocje a przede wszystkim przerażenie. Wchodzimy w genialną powieść, która idzie w całkiem niezłym kierunku, ale w pewnym momencie gubimy się kto tak naprawdę jest człowiekiem, a kto Przybyszem. Osobiście nie podoba mi się to wyjście. Nie podoba mi się koncepcja tytułowej piątej fali, która jest nieziemsko podobna do czwartej, ale wzbogacona o dodatkowy element.

Z bohaterami jest podobnie. Spotykamy się z kilkoma niesamowicie przerażonymi sytuacjom ludźmi, którzy radzą sobie na swój własny, indywidualny sposób. Wszystko do końca pozostaje takie, ale czar pryska w momencie, kiedy znajdują oni sojuszników w samych sobie, jakby świat stawał się bardziej kolorowy, choć inwazja wciąż trwa. Tym, co mnie najbardziej uderzyło to wątek miłosny - jestem w stanie zrozumieć taki idealnie wykreowany, w którym miłość rodzi się powoli, - rozbudzona wzajemną pomocą i zaufaniem w najtrudniejszych chwilach - a nie miłość od pierwszego wejrzenia. Nie przyjmuję tego do wiadomości. Nie jestem w stanie wyobrazić sobie nawet szesnastolatkę, która w chwili śmiertelnego zagrożenia, które można nadejść w każdej chwili, może bujać w obłokach i zakochiwać w nowo poznanym chłopaku.

Jedynym elementem, do którego nie mam żadnych zastrzeżeń jest styl Ricka. Jest dokładnie taki sam, jak w Monstrumologu - plastyczny, bogaty w słownictwo i środki poetyckie. To niewątpliwa chluba Yanceya, bo przedstawia go, jako człowieka niezwykle inteligentnego i wrażliwego.

Czuję się rozgoryczona. To jedyne uczucie, które towarzyszy mi, gdy myślę o Piątej Fali, ale pokatuję się dalej i przeczytam kolejne części, bo chcę wiedzieć, co tak właściwie stało się na planecie Przybyszów, że naszła ich potrzeba zaludnienia Ziemi.